Living on the edge..

Wat een week was dat! Ik heb weer zoveel mooie dingen gezien en leuke dingen meegemaakt! Vorige week donderdag hebben we de les periode op het Nimar afgerond met het geven van een presentatie over onze onderzoeksopzet. Hierna zijn we met de hele groep bij Veronique thuis gaan weerwolven en daarna lekker uit eten geweest, om deze drukke periode gezellig af te sluiten. Hierna zijn Tjitske en ik zaterdag naar Marrakech gegaan om daar een paar vrienden van Tjits en Mark van het vliegveld te halen. Dit was nog spannend want toen Mark als eerste door de poortjes kwam lopen en ik hem bijna om de hals vloog, werd hij door een douanemannetje teruggeroepen omdat er nog iets met mijn bagage was. Tot zover ons romantisch weerzien haha! Ik stond hem verslagen na te kijken en kon nog net uitbrengen: "Wat is dit nou..?" Stond er een Nederlands sprekende Marokkaan naast me: "Dit is nou Marokko!" En ook voor Tjitske was het spannend. We waren even bang dat haar vrienden een grap hadden uitgehaald en helemaal niet naar Marokko waren gekomen, zo lang duurde het! Maar ook zij zijn uiteindelijk aangekomen en daarna zijn we allebei onze eigen weg gegaan.
De dag erna zijn Mark en ik op een tweedaagse excursie naar de woestijn geweest. We werden samen met 15 andere toeristen in een minibusje gepropt waar we uiteindelijk heel veel tijd in hebben doorgebracht. Maar onderweg hebben we prachtige landschappen en dorpjes gezien tijdens onze rit door het Hoge Atlas gebergte en de valleien die hierop volgden op weg naar Zagora, onze eindbestemming. Hier konden we genieten van een kamelenrit tijdens zonsondergang. De eerste paar minuutjes op een kameel is leuk en spannend maar daarna vraag je je steeds meer af waarom je hier in hemelsnaam aan bent begonnen! Mijn billen zijn nog nooit zo blauw geweest haha! En het waren echt de meest suffe beesten die ik ooit in mijn leven heb gezien, hilarisch! Maar uiteindelijk ben ik super blij dat we het gedaan hebben want het was zeker weer een leuke ervaring en we hebben er een hoop lol aan beleefd. We hebben de nacht doorgebracht in een bedouinetent in het begin van de woestijn. Het was niet de Sahara zoals we die op foto's gewend zijn, maar het leek meer op de duinen van Egmond met bergen eromheen! Voor de echte woestijn hadden we de driedaagse excursie moeten nemen maar ik wist niet of mijn buik dit zou volhouden dus moesten we hier genoegen mee nemen. Maar het was alsnog prachtig! Vooral het aanblik van de sterrenhemel in de woestijn is er een om nooit meer te vergeten. Nog nooit heb ik zo veel sterren gezien, echt een wonderschoon gezicht! Het was wel erg koud daar dus na het genieten van de sterren zijn we lekker de tent in gekropen en zijn we onder een goede stapel dekens gaan slapen.
Waar het ook erg koud was, was in Imlil, het bergdorpje waar we daarna drie nachtjes hebben geslapen. Het was echt heerlijk om even de stad uit te zijn en van de natuur en de rust te kunnen genieten. Maar wat een koud, werkelijk waar niet normaal! Ik weet dat er een hoop mensen zijn die nu denken 'Eeehm hallo Gees, wil jij even je mond houden? Je zit verdorie al drie maanden met je gat in Marokko en nu ga jij zeuren over de kou?!' Maar in Nederland hebben ze daar iets op uitgevonden: de verwarming. Een uitvinding die ze in Imlil nog niet hebben overgenomen. Overdag was het heerlijk, met het zonnetje erbij konden we zelfs soms in een t-shirt lopen. Zodra de zon onderging kwamen de truien weer tevoorschijn en kropen we maar snel weer in bed om daar een tijdje niet meer uit te komen. We sliepen in een hotel dat mensen in hun eigen huis hadden opgezet. We werden dus weer helemaal in het Marokkaanse leven opgenomen. 's Ochtends werden we verblijd met een heerlijk ontbijt en 's avonds werden er weer lekker Marokkaanse gerechten voorgeschoteld. En de mensen waren zo lief! Ze waren heel gastvrij en wilden ons overal mee helpen. En toen we vrijdag weer weggingen kregen we zelfs nog een klein cadeautje mee. Dat is toch prachtig!
In Imlil hebben we vooral van de mooie natuur genoten. De eerste volle dag hebben we een tocht door de bergen gemaakt van 4 uur. De neef van Achmed (de eigenaar van het hotel) ging met ons mee en... hun muilezel! Dus ik ben als heuse Maria de berg op gegaan terwijl Mark als Jozef erachteraan hobbelde. Echt geweldig! Het was wel spannend want het pad was natuurlijk niet zo breed dus ik was af en toe bang dat ik met ezel en al naar beneden zou storten. Maar we hebben de top bereikt en toen heb ik het ezeltje maar verder met rust gelaten. Ik was daar tenslotte gekomen om zelf te wandelen en ik vond het ook wel een beetje zielig. We hebben genoten van een picknick in de bergen (met sneeuw op de toppen!) en zijn daarna via Berberse dorpjes weer terug gelopen. De dag erna wilden wij lekker gaan luieren maar kwam Achmed met een mooie wandeloptie, waar we eigenlijk wel zin in hadden. Hij legde ons uit hoe we moesten lopen en eenmaal aangekomen moesten we dezelfde route weer teruglopen. Maar dit was natuurlijk lang niet avontuurlijk genoeg voor Mark de Onoverwinnelijke... Hij was ervan overtuigd dat we via een andere route ook makkelijk terug konden lopen. "Ja hoor, daar loopt ook wel een pad, dat kan haast niet anders!" Nou dat pad liep er dus niet. Het was een avontuurlijk tochtje, achteraf super mooi maar terwijl we daar liepen en half bergklimmend ons pad naar beneden moesten zoeken was ik er wel even klaar mee. Maar na duizend maal sorry en veel lol om het klauter- en springwerk (en na bijna in de rivier te zijn gevallen) was alles weer goed en hebben we zeker genoten. Ik had het voor geen goud willen missen!
Vrijdag zijn we weer terug naar Marrakech gegaan, hebben we lekker souveniertjes geshopt in de Medina en zijn we lekker uit eten geweest. Het afscheid vanochtend viel zwaarder dan een paar weken geleden omdat ik steeds meer zin krijg weer naar het oude vertrouwde Nederland terug te gaan. Nog vier weken onderzoek doen en dan is het gelukkig al zover. Maar tot die tijd ga ik nog even genieten hier want er staan nog een hoop leuke dingen op het programma. Ik zit bijvoorbeeld al op de helft van mijn sint&piet aftelkalender, zin in!

Dikke kus van ons uit Rabat (ook van Tjitske ook al zit er niet zo veel van haar in dit verslag. Volgende keer weer!)